කටු කම්බි.........

අප ලන්ව තුරුල් වන තරමටම
වේදනා උච්ච වෙයි සොදුරිය
ඔබට නොපෙනේද ඔය කටු කම්බි?
අප දෙදෙන මැදි කරන් සිට ගත්ත.......

එය උඩින් පැන එන්න
සොදුර මට නොකියන්න,
සියොලගම තුවාලෙකි
දෙපා පමණයි ඉතිරි.....

කටු කම්බි පොට අතර
හිස් වු අවකාශයකි
මගේ අත රුවා ඉන්
ඔබෙ සුරත ගනිමි මම

එයද අල්ලාන, වැටට සාමාන්තර
ලෙසට අඩි තබන්නට සොදුර අපි ඉගෙන ගමු
ඈත යම් කෙලවරක මෙවැට කෙලවර වෙච්චි
තැනක ඔබ ඉදුරාම මටම හිමි;දනිමි මම

ඔබෙ උවන දෙස බලා-වරක් නෙත් පියා ගමි
එවිට මුලු ලෝකයම සිහින්,පටු තීරුවකි
නමුත් නෙත් හරින විට වැටට මෑතින් දිලෙන,
අනන්තය තෙක් දිවෙන නිල්ල මිටියාවතයි

නිදහසේ දුව ගොසින් නිල්ල මත නිදන්නට,
ගහක කොලයක සිසිල, සිහිල්බව විදින්නට
රැය පුරා නිදන්නට,දෙව්ලියන් දකින්නට
එකම එක බාධාව සොදුර,සුන්දර ඔබය.....

හැගුම්බර වී කලෙක,ඔබේ අත අල්ලගත්,
කනිසමට දහස් වර ශාප කර,ඔබේ ඔය;
සිනා වෙන නෙත් බලා සිනා වෙමි
ආදරය අන්ධය,අබ්බගාතය තවම....